JWST зняў галактыку, якая літаральна лопаецца ад супербурбалак

Зоркі нараджаюцца ў малекулярных газавых аблоках, дзе газ дастаткова астудзіўся, каб сціснуцца і пад дзеяннем гравітацыі ператворыцца ў новыя зоркі. Але калі гэтыя зоркі пачынаюць выпраменьваць святло, то яны награваюць навакольны газ і такім чынам з'яўляюцца газавыя суперпузыры, якія могуць выявіць астраномы. На новым малюнку "прывіднай" галактыкі, якое зрабіў касмічны тэлескоп Уэб, можна ўпершыню ўбачыць дэталёвы малюнак супербурбалак у дадзенай галактыцы, піша IFLScience.

Даследаванне, заснаванае на назіраннях за супербурбалкамі, якія зрабіў тэлескоп Уэб, а таксама іншыя тэлескопы, было апублікавана ў выданні The Astrophysical Journal Letters.

За галактыкай M74 ці NGC 628, якую яшчэ завуць "прывіднай" галактыкай, таму што яна выпраменьвае мала святла, тэлескоп Уэб праводзіў назіранні ў рамках новай серыі даследаванняў далёкага космасу. Яна размешчана на адлегласці 32 млн светлавых гадоў ад нас.

На новым здымку можна ўбачыць ніткі газу, якія складаюць аснову гэтай спіральнай галактыкі. Але гэта не проста новы погляд на галактыку M74. Выкарыстоўваючы папярэднія дадзеныя назіранняў касмічнага тэлескопа Хабл і наземнага тэлескопа VLT, навукоўцы атрымалі новы від гэтай галактыкі і зараз відаць, дзе менавіта новыя зоркі ствараюць газавыя суперпузыры і як яны ўплываюць на эвалюцыю галактыкі разам з імі.

У рамках серыі назіранняў за далёкім космасам навукоўцы вывучалі зорныя навалы і пыл у 19 галактыках. За імі назіралі таксама з дапамогай наземнага радыётэлескопа ALMA. Такім чынам навукоўцы жадаюць атрымаць найболей поўнае ўяўленне пра тое, як з'яўляюцца новыя зоркі ад пачатку і да канца гэтага працэсу.

Радыётэлескоп ALMA можа выявіць монааксід вугляроду (CO), каб убачыць, дзе знаходзіцца халодны газ у галактыках. Але яго адчувальнасць у чатыры разы ніжэй, чым у тэлескопа Уэб. Тым не менш астраномы выявілі 85 газавых суперпузыроў у 19 галактыках. Пры гэтым выкарыстоўваліся таксама дадзеныя тэлескопа Хабл.

Паколькі зоркі фармуюцца з халоднага малекулярнага газу, назіранне за тым, як яны ўздзейнічаюць на навакольны газ, дапамагае зразумець, як зоркі ўплываюць на сваё ўласнае фармаванне і змяняюць яго. Гэтыя 85 суперпузыроў уяўляюць сабой самую вялікую выбарку малекулярных суперпузыроў, выяўленых у не вельмі далёкіх ад нас галактыках, кажуць навукоўцы.